Από τον Ιούνιο τού 2012 που ήρθα στο Παρίσι, έχω γράψει 2 σενάρια μεγάλου μήκους (το ένα σε δύο γλώσσες), 3 σενάρια μικρού μήκους (το ένα το μετατρέψαμε σε ταινία), ένα βιβλίο (διαθέσιμο δωρεάν, αρκεί να μη σε πειράζει που είναι στα αγγλικά), ένα ολοκληρωμένο τραγούδι και στίχους για άλλα δύο, καθώς και ένα επεισόδιο για μία σειρά που βασίζεται στις πρώτες μας ταινίες και θα ήθελα πάρα πολύ να μπορέσουμε να τη γυρίσουμε με κάποιον τρόπο. Ακόμα, έγραψα κείμενα και γύρισα αρκετά μικρά βίντεο. Πάνω από 20.
Μπορεί να μοιάζουν αρκετά αλλά δεν είναι. Ένα 90% τού χρόνου τής δημιουργίας έχει περάσει προσπαθώντας να ξεκινήσω να γράφω κάτι, οτιδήποτε, καθώς και δικαιολογώντας τον εαυτό μου λέγοντας ότι και αύριο μέρα είναι, τώρα είναι αργά κλπ. Δεν μπορώ να ξεκινήσω να γράφω. Χάνω πάρα πολύ χρόνο με την προσοχή μου να αποσπάται εδώ κι εκεί. Ίσως να αποφεύγω να γράψω επειδή δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό που θέλω να γράψω. Το σενάριο για το πιλοτικό επεισόδιο τού Τελευταίου Ψηφοφόρου, το έγραψα μέσα σε τρεις μέρες. 36 σελίδες. Κι οι ιδέες έρχονταν άνετα, χωρίς πολύ άγχος. Ίσως επειδή ξέρω πολύ καλύτερα τούς χαρακτήρες και ήταν πιο εύκολο να γράψω τις δράσεις και τις αντιδράσεις τους σε σχέση με το Hindsight Hero (την ταινία μεγάλου μήκους που θέλω να γυρίσω και δυσκολεύομαι να βρω τα -όχι και πολλά- λεφτά που θα χρειαστούν).
Ίσως αυτό το μπλογκ να έχει αυτόν τον σκοπό. Να με βάλει στη διαδικασία να γράφω κάθε μέρα και κάτι, οτιδήποτε, μια γνώμη, μερικές σκέψεις, μία ιδέα, κάτι για να πάρω φόρα και να γράφω πιο συχνά.
Υπάρχει και το Φέιζμπουκ βέβαια, ένα εργαλείο που είναι πολύ χρήσιμο αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Αλλά δεν είναι μπλογκ. Τα κείμενα χάνονται κάτω από σωρούς από τραγούδια και φιλοσοφίες τής κακιάς ώρας για 14χρονα. Καλύτερα εδώ και, κατ'επέκταση, σ'αυτά που θέλω να γράψω. Στα σενάρια και στα σύντομα βίντεο. Ίσως ακόμα και στα τραγούδια, που τα έχω εγκαταλείψει στη μοίρα τους εδώ και χρόνια. Όπως και νά'χει, εδώ θα γράφω τα νεότερά μου. Ίσως να λειτουργήσει σαν ημερολόγιο αλλά διαμορφωμένο έτσι ώστε να μην αφορά μόνο εμένα. Θα δούμε. Μπορεί και να το παρατήσω, όπως έχω παρατήσει άλλα πράγματα που ξεκίνησα. Δεν είναι κακός ο πειραματισμός.
No comments:
Post a Comment