Αυτές τις μέρες, στις 23 Σεπτεμβρίου, συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την εγχείρηση που μού πρόσφερε ένα μεγάλο ρεπερτόριο κρύων αστείων. Η μοναρχία είναι σοβαρό πράγμα.
Επίσης, σοβαρό πράγμα είναι να πηγαίνεις στον γιατρό μόλις βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Είναι ανεπίτρεπτο να αφήνεις κάτι τόσο εύκολο να εντοπιστεί (ένα αρχίδι μεγαλώνει και δεν χρειάζεσαι κυάλια για να το δεις) να προχωράει και να σε βάζει σε πραγματικούς μπελάδες ενώ θα μπορούσες να ξεφύγεις με μία απλή επέμβαση (και κάποια συμπληρωματική χημειοθεραπεία, που δεν είναι καθόλου ευχάριστη).
Κι αν λυπάσαι τ'αρχίδι σου, κακώς. Αυτά που έκανες με δύο, μπορείς να τα κάνεις και με ένα. Ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα. Το ίδιο πράγμα. Ο εργάτης που μένει μόνος του στο δυάρι το διαμέρισμα, έχει την τάση να επεκτείνεται για να καλύψει το κενό. Λίγο στο ξύρισμα είναι δύσκολο γιατί πρέπει να τεντώνεις το άδειο σακούλι. Αν αυτό είναι αρκετά σημαντικό για να αφήσεις τον καρκίνο να προχωρήσει και να σε σκοτώσει, εντάξει. Καθένας με τις προτεραιότητές του. Πάντως μπορείς να βάλεις ένα ψεύτικο για αισθητικούς λόγους, αν σ'ενοχλεί τόσο πολύ.
Καλύτερα να πας στον γιατρό πάντως. Τί θα πάθεις δηλαδή; Το πολύ να σού κάνει τα τρία δύο.
No comments:
Post a Comment